Trabzonspor’un oyuncuları yıllardır aynı manzaraya alıştı: Bordo mavili formayla sahada ter dökerken görmezden geliniyorlar, başka bir kulübe geçtiklerinde ise birden “Milli Takım’ın vazgeçilmez isimleri” oluveriyorlar.

Uğurcan Çakır örneği taze hafızamızda. Trabzonspor’un kaptanı olarak yıllarca kusursuz performanslar sergiledi, nice maçı tek başına aldı. Buna rağmen, 30 yaşına kadar yalnızca 30 kez milli forma şansı bulabildi. Bugün Galatasaray’da... Ve artık tartışmasız ilk tercih. Elbette oynaması hakkıdır, kimse buna itiraz etmiyor. Ancak soru şu: Trabzonspor’daki o yıllarında da bu hakkı yok muydu?

Eren Elmalı için de benzer bir tablo söz konusu. Trabzonspor’un sol bekinde istikrarla görev yaptı ama A Milli Takım’da çoğu zaman es geçildi. Onun yerine sağ ayaklı isimler sol bekte tercih edildi; kimi zaman Mert, kimi zaman Ferdi, kimi zaman Zeki... Eren, kulüp forması bordo mavi iken şans bulmakta zorlandı. Bugün ise artık ilk 11’in değişmez oyuncusu.

Mustafa Eskihellaç’a gelelim... Trabzonspor’a transfer olduğu günden beri Süper Lig’in en formda Türk futbolcularından biri. Hızı, çalışkanlığı, istikrarı ortada. Peki Milli Takım’a çağrıldı mı? Hayır. Aday kadroya dahi alınmadı.

Şimdi sormak gerekiyor: Montella’ya, teknik ekibine, TFF’ye... Milli Takım’da oyuncu seçerken kıstasınız nedir? Form mu? Performans mı? Yoksa oyuncunun forma rengi mi?

Milli Takım, bir kulübün vitrini değildir. Milli Takım, bu ülkenin en iyi ve en formda oyuncularından oluşmak zorundadır. Eğer adaletli olunmazsa, sadece Trabzonspor camiası değil, tüm futbolseverler bu adaletsizliği görür ve güven duygusu zedelenir.

Milli Takım bu ülkenin ortak değeri; kimsenin malı değil, kimsenin de vitrini değil. Hak eden oyuncu hangi formayı giyiyorsa giysin, ay yıldızı da gururla giymeli!